صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۹۷۷: آن را که نیست قسمت از روزی خدایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن را که نیست قسمت از روزی خدایی دایم گرسنه چشم است چون کاسه گدایی از لاغری نکاهد، از فربهی نبالد آن را که همچو خورشید ذاتی است روشنایی نفس خسیس دایم کار خسیس جوید پیوسته زنده باشد آتش به ژاژخایی جان هواپرستان در فکر عاقبت نیست گرد هدف نگردد تیری که شد هوایی از یک فسرده گردد صد زنده دل فسرده از مایه شیر جاری واماند از روایی حسن تمام با خود عین الکمال دارد در آبله است پنهان حسن برهنه پایی صائب شکستگی را بر خویش بسته ای تو ورنه شکستگان را کم نیست مومیایی صائب تبریزی