صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۹۵۵: زنهار دل خویش به عالم نگذاری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زنهار دل خویش به عالم نگذاری این عیسی جان بخش به مریم نگذاری هشدار که از بهر یکی دانه بی مغز از خلد برون پای چو آدم نگذاری امروز که بر همت والاست ترا دست حیف است که پا بر سر عالم نگذاری از خون جگر، غنچه دل رنگ پذیرد زنهار درین رطل گران نم نگذاری صد نشتر آزار درین موم نهان است مشاطگی زخم به مرهم نگذاری چون چشم گشادی به جهان زود فروبند این فال نه فالی است که بر هم نگذاری تاج از سر خورشید به همت نربایی تا پا به سر ملک چو ادهم نگذاری فیض دم خط چون دم صبح است سبکسیر زنهار درین دم مژه بر هم نگذاری صائب تبریزی