صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۹۵۴: با اهل دل ای گردش افلاک چه داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با اهل دل ای گردش افلاک چه داری؟ ای زنگ به این آینه پاک چه داری؟ دودم به فلک بر شد و گردم به هوا رفت دیگر به من ای شعله بی باک چه داری؟ بگذار به درد دل خود ماتمیان را با جان حزین و دل غمناک چه داری؟ در قطع امیدست گر آسودگیی هست راحت طمع از جان هوسناک چه داری؟ تا ابر بهاران نشود چشم تو از درد ظاهر نشود بر تو که در خاک چه داری امید فروغ از مه و خورشید درین بزم با روشنی شعله ادراک چه داری؟ خورشید درین دایره خون می خورد از دور خم در خم آن حلقه فتراک چه داری؟ از صحبت باد سحر ای غنچه بیدل در دست به جز سینه صدچاک چه داری؟ صائب ز شب دل سیه نامه اعمال چون صبح حذر با نفس پاک چه داری؟ صائب تبریزی