صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۹۴۹: دستی به سر زلف خود از ناز کشیدی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دستی به سر زلف خود از ناز کشیدی تا حلقه به گوش که دگر باز کشیدی شد بر لب دریاکش من مهر خموشی جامی که ز منصور سخن بازکشیدی در کنج قفس چند کنی بال فشانی؟ بس نیست ترا آنچه ز پرواز کشیدی؟ ای آینه در روی زمین دیدنیی نیست بیهوده چرا منت پرداز کشیدی؟ جز سرمه که برخاست به تعظیم تو از جای؟ چندان که درین انجمن آواز کشیدی ای کبک لب از خنده بیهوده نبستی تا رخت به سرپنجه شهباز کشیدی چون برگ گل افزود به رسوایی نکهت هر پرده که بر چهره این راز کشیدی خون گشت دل زمزمه پرداز تو صائب تا این غزل از طبع سخنساز کشیدی صائب تبریزی