صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۹۱۳: طفلی کز او مراست تمنای آشتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
طفلی کز او مراست تمنای آشتی دارد به جنگ رغبت حلوای آشتی از عجز ما قرار به تسلیم داده ایم هم لطف او مگر کند انشای آشتی هر کس که کرده است تماشای جنگ ما امروز گو بیا به تماشای آشتی امید صلح اگر چه ندارد کسی ز تو بگذار از برای خدا جای آشتی در طبع جنگجوی تو هر چند رحم نیست دل می کشد همان به تمنای آشتی شامی است دل سیاه که صبحش پدید نیست جنگی که در میان نبود پای آشتی حیرت فکنده است به دارالامان مرا نه فکر جنگ دارم و نه رای آشتی صائب کسی که چاشنی جنگ یار یافت گردید بی نیاز ز حلوای آشتی صائب تبریزی