صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۹۱۱: ای شمع طور از آتش حسنت زبانه ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای شمع طور از آتش حسنت زبانه ای عالم به دور زلف تو زنجیرخانه ای شد سبز و خوشه کرد و به خرمن کشید رخت زین بیشتر چگونه کند سعی، دانه ای؟ از هر ستاره چشم بدی در کمین ماست با صد هزار تیر چه سازد نشانه ای؟ چون سر برون برد به سلامت سپند ما؟ زین بحر آتشین که ندارد کرانه ای چون باد صبح رزق من از بوی گل بود مرغ قفس نیم که بسازم به دانه ای عاشق کسی بود که درین دشت آتشین پروانه وار خوش نکند آشیانه ای ناف مرا به نغمه عشرت بریده اند چون نی نمی زنم نفس بی ترانه ای صائب فسرده ایم، بیا در میان فکن از قول مولوی غزل عاشقانه ای صائب تبریزی