صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۸۹۹: من کیستم، چو پل دل خود آب کرده ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من کیستم، چو پل دل خود آب کرده ای آغوش باز در ره سیلاب کرده ای در جستجوی ماهی سیمین لباس او تن را درین محیط چو قلاب کرده ای چون طفل، گوش هوش به افسانه داده ای در رهگذار سیل فنا خواب کرده ای درگاه خلق را به خدا برگزیده ای بتخانه را تصور محراب کرده ای چون ابر، دامن از کف دریا کشیده ای دل در هوای وصل گهر آب کرده ای از صحبت هدف ز هواهای مختلف قطع نظر چو ناوک پرتاب کرده ای دست از جهان بشوی، چه فارغ نشسته ای؟ صائب ترا که هست دل آب کرده ای صائب تبریزی