صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۸۹۷: ای آن که دل به عمر سبکرو نهاده ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای آن که دل به عمر سبکرو نهاده ای در رهگذار سیل میان را گشاده ای کوری نمی رود به عصاکش برون ز چشم خود خوب شو، چه در پی خوبان فتاده ای؟ پیراهنی که می طلبی از نسیم مصر دامان فرصتی است که از دست داده ای آرام نیست بوی گل و رنگ لاله را تو بی خبر چو سرو به یک جا ستاده ای تا می کشد دل تو به این تیره خاکدان هر چند بر سپهر سواری، پیاده ای بر روی هم هر آنچه گذاری وبال توست جز دست اختیار که بر هم نهاده ای امروز خانه ای به صفای دل تو نیست گر روزنش ز دیده عبرت گشاده ای داغ ندامت است سرانجام رنگ و بوی صائب چه محو بوی گل و رنگ باده ای؟ صائب تبریزی