صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۸۴۹: اگر مقید کسب هوا نمی گردی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر مقید کسب هوا نمی گردی حباب وار ز دریا جدا نمی گردی لباس فقر بود پینه بر سراپایت اگر شکسته تر از بوریا نمی گردی رضای حق به رضای تو بسته است از حق چرا به هر چه کند حق رضا نمی گردی؟ ایا کسی که به هنگام ارتکاب گناه ز شرم خلق به گرد خطا نمی گردی: ز خلق بیش، ز خود شرم کن که خلق از تو جدا شوند و تو از خود جدا نمی گردی ز تخم پوچ تو بی مغز روشن است چو آب که روسفید درین آسیا نمی گردی نشسته دست ز دامان دولت دنیا چو خضر سبز ز آب بقا نمی گردی تو تا خموش نگردی به صدزبان دراز چو شانه محرم زلف دوتا نمی گردی ز آشنایی مردم گزیده تا نشوی تو بی شعور به خود آشنا نمی گردی مدار دست ز دامان پیروان صائب اگر ز بی بصری رهنما نمی گردی صائب تبریزی