صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۸۳۰: چه شود گر به پیامی دل من شاد کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه شود گر به پیامی دل من شاد کنی؟ پیش ازان روز که بسیار مرا یاد کنی می کند یک سخن تلخ مرا شادی مرگ گر نخواهی به شکرخنده دلم شاد کنی رتبه عشق خداداد ز خوبی کم نیست ناز تا چند به این حسن خداداد کنی؟ زیر دامان گل از داغ غریبی سوزد بلبلی را که تو از دام خود آزاد کنی دل آباد مرا زیر و زبر گر سازی به ازان است که صد بتکده آباد کنی باطن عشق بود تیغ دودم ای خسرو مصلحت نیست که خم در خم فرهاد کنی حسن را شکوه عشاق کند ظالمتر صائب از دوست مبادا گله بنیاد کنی صائب تبریزی