صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۷۸۹: شنیدم بلبل خود را ستایش کرده ای جایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شنیدم بلبل خود را ستایش کرده ای جایی میان عندلیبان دگر افتاده غوغایی من و عقل نخستین را به جنگ یکدگر افکن ز من تیغ زبان در کار بردن وز تو ایمایی ز طبع موشکافم شانه پشت دست می خاید به گردم کی رسد همچون صبا هر بادپیمایی؟ چراغ دودمان شهرتم از شعله فطرت ندارد آسمان امروز چون من نکته پیرایی به دیوان خیابانش سراسر گشته ام صائب ندارد بوستان چون مصرع من سرو رعنایی صائب تبریزی