صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۷۷۷: مکن با ارتکاب جرم اظهار پشیمانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مکن با ارتکاب جرم اظهار پشیمانی چه لازم با دروغ آمیختن آلوده دامانی؟ منه زنهار دل بر مهلت صد ساله دنیا که آخر می شود، چندان که یک تسبیح گردانی ترا گردند چون پروانه گرد سر پریزادان اگر از خامشی بر لب نهی مهر سلیمانی نه امروزست از اشک یتیمی دامنم دریا ز طفلی کشتی گهواره من بود طوفانی مکن چین جبین زنهار در کار گرفتاران که سوهانی است بند دوستی را چین پیشانی ازین آشفته تر کن ای صبا آن زلف مشکین را که فیض بوی خوش بسیار گردد در پریشانی در آن گلشن که آن شمشاد بالا جلوه گر گردد ز طوق قمریان زنار بندد سرو بستانی من حیران چه سازم کز تماشای خرام او ز گردش باز می ماند فلک چون چشم قربانی مگو بی پرده پیش خلق حال خود چو بی شرمان که کشف عورت فقرست اظهار پریشانی تجرد قطع زنار علایق می کند صائب سلاحی نیست تیغ تیز را بهتر ز عریانی صائب تبریزی