صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۷۲۰: ای ز رویت برق عالمسوز در هر خرمنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ز رویت برق عالمسوز در هر خرمنی وز نسیم جلوه ات هر آتشی را دامنی ای ز رویت در کف هر خار نبض گلشنی هر گلی را در ته دامن چراغ روشنی از رخ اخترفشانت کهکشان هر کوچه ای وز خم ابروی تو پر ماه نو هر برزنی هر حبابی را درین دریا ز حسن بیحدت خلوتی با ماه کنعان در ته پیراهنی هر سپندی را ز یاد روی آتشناک تو چون خلیل الله در آتش حضور گلشنی ابر احسان تو آتش را گلستان کرده است در بهشت افتاده هر دیوانه ای در گلخنی از فروغ آفتاب لامکان جولان تو حلقه ذکری است گرم از ذره در هر روزنی وحشی دامان صحرای تو هر سرگشته ای ماهی دریای بی رنگ تو هر سیمین تنی سوزنی دارد ز مژگانت جدا هر رشته ای رشته ای دارد جدا از طره ات هر سوزنی پرتو یکتائیت افتاده بر دیوار و در آفتابی سربرآورده است از هر روزنی ز اشتیاق برق تیغت می کشد در هر بهار هر سر خاری درین صحرا چو آهو گردنی جلوه در پیراهن بی جرم یوسف می کند بر لب دریای غفران تو هر تردامنی جای حیرت نیست اگر کاغذ ید بیضا شود کلک صائب زین غزل گردید نخل ایمنی صائب تبریزی