صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۹۱: خاک ما در گوشه میخانه بودی کاشکی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خاک ما در گوشه میخانه بودی کاشکی حشر ما با شیشه و پیمانه بودی کاشکی تا شدی محو از بساط آفرینش تخم شید نقل مستان سبحه صد دانه بودی کاشکی در غم روی زمین افکند معموری مرا سیل دایم فرش این ویرانه بودی کاشکی در حریم زلف، بی مانع سراسر می رود دست ما را اعتبار شانه بودی کاشکی چند با بیگانگان عمر گرامی بگذرد؟ آشنارویی درین غمخانه بودی کاشکی حسن را دارالامانی نیست چون آغوش عشق شمع در زیر پر پروانه بودی کاشکی آشنایی در محبت پرده بیگانگی است با من آن ناآشنا بیگانه بودی کاشکی صائب تبریزی