صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۷۰: پیش اغیار از بهار تازه رو گلشن تری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیش اغیار از بهار تازه رو گلشن تری از دل خود در شکست کار من آهن تری با رقیبان می دهی از کف عنان اختیار با اسیران از دو چشم شوخ خود توسن تری خار شرم آلود ما را دست دامنگیر نیست ورنه صد پیراهن از گلزار، تر دامن تری چون نشد آغوش موری از تو هرگز کامیاب زین چه حاصل کز گل بی خار خوش خرمن تری؟ تا به هشیاری چه باشد نور رخسارت، که تو در سیه مستی ز شمع آسمان روشن تری داری از شرم گنه سر در گریبان چون قدح ورنه از مینای می بسیار خوش گردن تری بر چراغ ما که می میرد برای سوختن هر قدر خشکی فزون از حد بری روغن تری خار عریانی چو باید دامن از دنیا فشاند چون به زر دستت رسد از غنچه پردامن تری از بهار و باغ این بستانسرا ای عندلیب گر بسازی با دل صدپاره خوش گلشن تری خانه دل تیره از چشم پریشان سیر توست گر ببندی روزن این خانه را روشن تری این جواب آن غزل صائب که گوید مولوی در دو چشم من نشین ای آن که از من من تری صائب تبریزی