صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۵۷: می کشد دل را ز دستم دلربای تازه ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می کشد دل را ز دستم دلربای تازه ای در کشاکش داردم زورآزمای تازه ای افسر سرگرمیم از طرف سر افتاده است ساغری می گیرم از گلگون قبای تازه ای گو صبا از خاک کویش کحل بینایی میار نقش خود را دیده ام در نقش پای تازه ای گر ز مشت استخوان من نمی گیری خبر سایه خواهد کرد بر فرقم همای تازه ای در خم دین که دارد، در پی ایمان کیست؟ در سر زلف تو می بینم هوای تازه ای نیستی خار سر دیوار، پا در گل مباش همچو شبنم خیمه زن هر دم به جای تازه ای صائب از طرز نوی کاندر میان انداختی دودمان شعر را دادی بقای تازه ای صائب تبریزی