صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۵۶: ای در آتش از هوایت نعل هر سیاره ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای در آتش از هوایت نعل هر سیاره ای از بیابان تمنای تو خضر آواره ای می تواند مهربان کرد آن دل بی رحم را آن که سازد آب و آتش جمع در هر خاره ای بی قراری گر کند معذور باید داشتن هر که دارد در گریبان چون دل آتشپاره ای در شکست ماست حکمت ها که چون کشتی شکست غرقه ای را دستگیری می کند هر پاره ای در سخن پیچیده ام زان رو که چون طفل یتیم غیر اشک خود ندارم مهره گهواره ای قطع کن امید صائب یارب از اهل جهان چند جوید چاره خود را ز هر بیچاره ای؟ صائب تبریزی