صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۲۹: تا کرد خانه از رخ او روشن آینه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کرد خانه از رخ او روشن آینه گیرد ز آفتاب به گل روزن آینه جوهر مکن خیال، که از بیم غمزه اش پوشیده است زیر قبا جوشن آینه در دیده نظارگیان جمال تو بی نور تر ز خانه بی روزن آینه در روشنی به جبهه خوبان نمی رسد گیرد اگر چراغ ته دامن آینه رفتم سیاه نامه ازین تیره خاکدان بردم جلا نداده ازین گلخن آینه روشندلان به نیم نفس تیره می شوند یک شبنم فسرده و صد خرمن آینه آورد چشم من به هوای خطش غبار افشاند آن عبیر به پیراهن آینه تا این غزل ز خامه صائب نبست نقش روشن نشد که ذهن کند روشن آینه صائب تبریزی