صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۰۹: به هر کجا که خوری باده تن به خواب مده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به هر کجا که خوری باده تن به خواب مده بنای خانه ناموس را به آب مده ز خیره چشمی تردامنان ملاحظه کن کتان عصمت خود را به ماهتاب مده بهار عصمت تو ره به خشکسالی بست به هیچ تشنه جگر نیم قطره آب مده ببین که مستحق التفات کیست نخست زکات حسن به هر کس به اضطراب مده به عاشقان جگرتشنه رحم کن ساقی ته پیاله خود را به آفتاب مده خراب کرده دلی را ز خویش کن معمور چو گنج تن به هم آغوشی خراب مده هنوز پای دل از ساعد تو می لغزد به دست اهل هوس دست بی حجاب مده مرا به گردش چشمی خمار می شکند عبث پیاله به این عاشق خراب مده حریف موجه غیرت نمی شوی صائب ز روی بحر، نظر آب چون حباب مده صائب تبریزی