صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۰۲: ز رفتن تو ز جسم ضعیف جان رفته
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز رفتن تو ز جسم ضعیف جان رفته همای از سر این مشت استخوان رفته دو دولت است که یکبار آرزو دارم تو در کنار من و شرم از میان رفته به نوبهار چنان غره ای که پنداری که خار در قدم موسم خزان رفته امید گوشه چشمم به دستگیری توست که در رکاب تو از دست من عنان رفته کلاه گوشه دودم به عرش ساییده است حدیث عشق تو هرگاه بر زبان رفته صائب تبریزی