صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۰۰: چگونه زان گل رعنا دو چشم بردارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چگونه زان گل رعنا دو چشم بردارم؟ که هم بهار نگاه است و هم خزان نگاه کمند زلفش ازان حلقه حلقه گردیده است که مشق حلقه ربایی کند سنان نگاه اگر چه خط به لبش راه گفتگو بسته است هنوز بر سر حرف است ترجمان نگاه به گوشمال خط سبز چشم بد مرساد! که حسن شوخ ترا کرد قدردان نگاه ازان زمان که ره زلف یار را دانست دگر مقام نفهمید کاروان نگاه ز فکر شد دل من ریشه ریشه چون مجنون که کرد چشم مرا عشق رازدان نگاه امید هست که همصحبت تو گر داند همان که کرد مرا با تو همزبان نگاه میان اهل نظر امتیاز من صائب همین بس است که فهمیده ام زبان نگاه کشیده دار ز نظاره اش عنان نگاه که زهر می چکد از تیغ جانستان نگاه ز گرمی نفسش سنگ آب می گردد به هر دلی که زند برق بی امان نگاه گران رکابی صبر و شکیب چندان است که چشم شوخ تو از کف دهد عنان نگاه صائب تبریزی