صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۵۵۷: نفس ظلمانی نمی دارد محابا از گناه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نفس ظلمانی نمی دارد محابا از گناه نیست پروا طفل زنگی را ز پستان سیاه از هوا گیرند بی مغزان حدیث پوچ را کهربا را می پرد چشم از برای برگ کاه می کند دل را سیه نور چراغ عاریت نیست ممکن شستن داغ کلف از روی ماه زینهار از کنج عزلت پای خود بیرون منه کز بها افتاد یوسف تا برون آمد ز چاه نیست در پایان عمر از رعشه پیران را گزیر بر فروغ خویش می لرزد چراغ صبحگاه سجده شکرش به دامان قیامت می کشد هر که را صائب شود آن طاق ابرو قبله گاه صائب تبریزی