صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۵۳۱: میخانه ای که شوق تو باشد مدام او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
میخانه ای که شوق تو باشد مدام او دایم به زور باده زند دور، جام او سنگ ملامتی که به هم بشکند ترا چون کعبه واجب است به جان احترام او طومار درد و داغ عزیزان رفته است این مهلتی که عمر درازست نام او رحم است بر کسی که شود خرج مردگان چون حافظ مزار سراسر کلام او در هر سری که هست تمنای گلرخی از بوی گل پری زده گردد مشام او در هر دلی که عشق الهی کند نزول چون کعبه جای کسب هوا نیست بام او صائب بس است قسمت من خون دل ز عشق دست که می رسد به می لعل فام او؟ صائب تبریزی