صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۵۳۰: خطت که رفت در بغل هاله ماه ازو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خطت که رفت در بغل هاله ماه ازو پوشیده است کعبه پلاس سیاه ازو من بسته ام لب طمع، اما نگار من دارد دهان بوسه فریبی که آه ازو! عشق کریم سایه فکنده است بر سرت هر آرزو که می کشدت دل، بخواه ازو باغ و بهار چشم و دل قانع من است صحرای ساده ای که نروید گیاه ازو زلفت به مشک اگر رقم بندگی کشد آن خون گرفته کیست که خواهد گواه ازو؟ تا جلوه داد قد قیامت خرام را آمد هزار منکر محشر به راه ازو در دودمان خامه صائب نهفته است برقی که روی صفحه شود همچو ماه ازو صائب تبریزی