صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۴۹۴: چو بنشیند، شود صد کوه تمکین همنشین با او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو بنشیند، شود صد کوه تمکین همنشین با او چو برخیزد ز جا، از جای برخیزد زمین با او ز فیض داغ سودا دام و دد شد رام با مجنون سلیمان می شود هر کس که باشد این نگین با او نظر با ساعد سیمش چراغ صبح را ماند برآرد گر ید بیضا سر از یک آستین با او لب دعوی گشودن می دهد یادی ز بی مغزی صدف لب بسته باشد تا بود در ثمین با او مآل خواجه ممسک به زنبور عسل ماند که نیشی ماند از صدخانه پرانگبین با او من از شرح پریشان حالی دل عاجزم صائب به سرگوشی مگر گوید دو زلف عنبرین با او صائب تبریزی