صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۴۷۰: می شود روشن چراغ از چهره رنگین تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می شود روشن چراغ از چهره رنگین تو بیمی از کشتن ندارد شمع بر بالین تو مور هیهات است بیرون آید از دریای شهد سبزه خط چون برآمد از لب شیرین تو؟ جای سیلی نقش بندد بر عذار نازکت دامن گل همچو شبنم گر شود بالین تو بر فلک از هاله آغوش گردد جای تنگ بدر گردد از سواری چون هلال زین تو گر چه مسطر مانع از جولان نگردد خامه را خشک می گردد نگاه از جبهه پرچین تو عاجز از نشو و نما گشته است چون رگهای سنگ سبزه امید ما از پله تمکین تو مور از اقبال سلیمان می شود شیرین سخن بال شهرت می دهد گفتار را تحسین تو رتبه فکر ترا صائب عروج دیگرست می کند تحسین خود هر کس کند تحسین تو صائب تبریزی