صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۴۴۶: من که در فردوس افتادم به نقد از یاد او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من که در فردوس افتادم به نقد از یاد او بی نیازم از تمنای بهشت آباد او از سر کون و مکان آزاد برخیزد چو سرو بر سر هر کس که افتد سایه شمشاد او رتبه بیداد او بالاترست از التفات وای بر آن کس که دارد شکوه از بیداد او آدم مسکین به یک خامی که در فردوس کرد چاک شد چون دانه گندم دل اولاد او می تواند داد صائب آسمان را خاکمال هر که را بر کوه باشد پشت از امداد او صائب تبریزی