صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۴۱۳: ما از صفای سینه بی کینه بر زمین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما از صفای سینه بی کینه بر زمین مالیده ایم چهره آیینه بر زمین از راه خلق مطلب ما خار چیدن است گر می کشیم خرقه پشمینه بر زمین آن خودپرست اگر نه گرفتار خود شده است از دست چون نمی نهد آیینه بر زمین؟ می گشتمش چو کعبه به اخلاص گردسر می یافتم اگر دل بی کینه بر زمین در وصف خط او نرسد پای کلک من چون پای کودکان شب آدینه بر زمین عالم فروز گردد اگر آه گرم من دریا نهد چو تشنه لبان سینه بر زمین صائب درین زمانه ز پیران زنده دل یک تن نمانده جز می دیرینه بر زمین صائب تبریزی