صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۴۰۲: آرد به وجد سوختگان را نوای من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آرد به وجد سوختگان را نوای من مردافکن است باده مردآزمای من دلهای خامسوز چه داند که چون کباب خون می چکد ز ناله دردآشنای من در هر دلی که نیست در او کوه درد و غم صورت پذیر نیست که پیچید صدای من سیلی که پشت پای زند هر دو کون را خونابه ای است از دل بی مدعای من از گنج نامه پی به سر گنج می برند پیداست دلشکستگی از بوریای من چون صبحدم فروغ من از نور راستی است چشم ستاره محو شود در صفای من چشم دلم به خرمن دونان نمی پرد بر کهکشان بود نظر کهربای من صائب همان زمان جگرم ریش می شود خاری اگر شکسته شود زیر پای من صائب تبریزی