صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۸۵: بیجا سخن چو طوطی شکرشکن مکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیجا سخن چو طوطی شکرشکن مکن آیینه گر به حرف درآید سخن مکن تا ممکن است جامه احرام ساختن دستار صبح را کفن خویشتن مکن پیوند دوستی ببر از سرو قامتان روی زمین ز گریه حسرت چمن مکن در خون فتاد نان عقیق از تلاش نام بگذار نام را و سفر از یمن مکن قصری که از فروغ تجلی است زرنگار از دود دل، سیاه چو بیت الحزن مکن از پا درآر دشمن خود را و خاک شو در انتقام پیروی کوهکن مکن در دیده ستاره نمک ریخت انتظار زین بیش در زمین غریبی وطن مکن صائب حیا ز دیده نرگس به وام گیر گستاخ چشم باز به روی چمن مکن صائب تبریزی