صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۶۵: خامی بود سر از پی دنیا گذاشتن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خامی بود سر از پی دنیا گذاشتن کاین صید رام می شود از وا گذاشتن بی انتظار دامن ساحل گرفتن است چون موج دست بر دل دریا گذاشتن دل را ز اشک تلخ سبکبار می کند سر بر خط پیاله چو مینا گذاشتن دیوانه ای، ز سنگ ملامت متاب روی بازیچه نیست سلسله بر پا گذاشتن تا هست سنگ در کف طفلان شهر و کوی دیوانگی است روی به صحرا گذاشتن ای عشق، خود بگوی کز انصاف دور نیست ما را به اختیار خرد واگذاشتن؟ در عالمی که عبرت ازو موج می زند نتوان مدار خود به تماشا گذاشتن سرسبز باد خامه صائب که حق اوست سر در ره سخن عوض پا گذاشتن صائب تبریزی