صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۵۹: در آتش است نعل می ناب دیگران
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در آتش است نعل می ناب دیگران رنگین مساز خانه ز اسباب دیگران اشکی که شورید از دل غمگین غبار دارد خوشتر بود ز گوهر سیراب دیگران بیداریی که جمع شود با خیال دوست صد پرده به بود ز شکر خواب دیگران پهلوی لاغری که کند کار بوریا خوشتر بود ز بستر سنجاب دیگران تا هست نم ز خون جگر در پیاله ام لب تر نمی کنم ز می ناب دیگران تا می توان ز رخنه دل فتح باب جست حاجت نمی بریم به محراب دیگران تا می توان نمود قناعت به آب خشک هرگز مجوی طعمه ز قلاب دیگران با آبرو بساز که چون آب تلخ و شور گردد زیاده تشنگی از آب دیگران باشد ز خود چو گوهر شب تاب نور من مستغنیم ز پرتو مهتاب دیگران چون خانه ای بود که برآرد ز خویش آب گردد دکان هر که به دولاب دیگران آن دست خشک باد که همچون سبو نشد دست تسلی دل بی تاب دیگران صائب مرا ز نام چه حاصل، که چون نگین تر می کنم زمین خود از آب دیگران صائب تبریزی