صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۴۷: به تن علاقه ندارد روان ساده من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به تن علاقه ندارد روان ساده من برنده است چو تیغ آب ایستاده من مرا به شیشه کند چون سپهر مینایی؟ که خشت از سر خم کند جوش باده من کشاکش رگ جان من اختیاری نیست چو موج در کف دریا بود اراده من مرا به دانش رسمی مبر ز راه، که نیست رقم پذیر چو آیینه لوح ساده من امید هست کند راست قد فتاده چرخ ترحم است به طاق دل اوفتاده من بود فضولی مهمان ز میزبان کریم متاب روی خود از خواهش زیاده من حریف چین جبین تو نیستم، ورنه کمان سخت فلک ها بود کباده من برآورم به دعا هر که حاجتی دارد که فیض صبح دهد جبهه گشاده من نمی توان سخن پست در کلامم یافت فلک سوار چو عیسی بود پیاده من ز توبه سرکشی من زیاده شد صائب درنده کرد سگ نفس را قلاده من صائب تبریزی