صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۳۵: حضور می طلبی سینه را مصفا کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حضور می طلبی سینه را مصفا کن گهر پرست تو گنجینه را مصفا کن ز خانه بصفا میهمان نگردد کم همین تو سعی کن آیینه را مصفا کن مه از گرفتگی آمد برون به جام زدن تو هم به جام زدن سینه را مصفا کن دگر برای چه روزست باده روشن؟ ز تیرگی شب آدینه را مصفا کن نظر به صافی چشمه است جویباران را به دشمنان دل پر کینه را مصفا کن ذلیل می شود از رقعه طمع درویش ز پینه خرقه پشمینه را مصفا کن به لوح ساده توان کرد حسن را تسخیر ز جوهر آینه سینه را مصفا کن هلال آینه روشن است صائب حسن تو همچو صبح همین سینه را مصفا کن صائب تبریزی