صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۲۲: مرا که دست به خواب است وقت گل چیدن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که دست به خواب است وقت گل چیدن چه دل گشایدم از گرد باغ گردیدن؟ نظر ز روی تو خورشید برنمی دارد اگر چه خوب تر از خود نمی توان دیدن دو شیوه است گل و نرگس ریاض بهشت شنیدن و نشنیدن، ندیدن و دیدن بپوش چشم ز اوضاع روزگار که نیست لباس عافیتی به ز چشم پوشیدن ریاض حسن ترا دورباش حاجت نیست که دست می رود ازکار، وقت گل چیدن مخند هرزه که از عمر صبح روشن شد که تیغ رشته عمرست هرزه خندیدن توان ز غره آغاز کارها صائب به روشنایی دل، سلخ عاقبت دیدن صائب تبریزی