صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۱۰: اگر چه خاک کند کشته از نظر پنهان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر چه خاک کند کشته از نظر پنهان ز کشتگان تو شد خاک سر به سر پنهان ز لفظ، معنی نازک برهنه تر گردد کجا به زلف شود موی آن کمر پنهان؟ همیشه محو پریخانه سلیمان است سری که شد ز خیال تو زیر پر پنهان چنان که چشمه ز سنبل نهان شود، شده است ز خوابهای پریشان مرا نظر پنهان چو در نقاب رود حسن، ناامید مباش که در شکوفه بود میوه های تر پنهان مرا ز دیدن پنهان یار ظاهر شد که کرده در دل او ناله ام اثر پنهان گسستن است چو آخر مآل پیوستن چه سود ازین که شود رشته در گهر پنهان؟ ز خانه چون مه شبگرد من برون آید ز هاله ماه شود در ته سپر پنهان مرا به قاصد و پیغام و نامه حاجت نیست که از دلش به دلم می رسد خبر پنهان ز خنده کردن رسوای غنچه شد معلوم که زیر پوست نماند نشاط زر پنهان اگر رسم به زمین بوس بیخودی چه عجب که عمرهاست ز خود می کنم سفر پنهان ز حرص، بال و پر جستجو برون آرد اگر چه مور شود در دل شکر پنهان ز چرب نرمی گردون فریب لطف مخور که هست در دل این موم نیشتر پنهان ز بوی سوختگی در میان بازارم اگر شوم به دل سنگ چون شرر پنهان ز چشم شور شود تلخ زندگی صائب صدف ز بحر ازان می کند گهر پنهان صائب تبریزی