صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۳۰۴: به شکر این که نه ای، ای صراحی از دوران
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به شکر این که نه ای، ای صراحی از دوران به پای خم برسان سجده ای ز مخموران ز لاف دیده وری بی بصر به چاه افتد فزاید از ره نارفته کوری کوران ز مال، تلخی حسرت بود نصیب حریص ز نوش خویش بود نیش رزق زنبوران همین بس آفت نخوت که در زمان حیات ز سرکشی علف دوزخند مغروران به روزگار خط امیدهاست عاشق را که وقت شام بود صبح عید مزدوران خط تو در دل من حشر آرزوها کرد که در بهار برآیند از زمین موران حجاب نیست ز ارباب عقل مجنون را نمی کشند خجالت ز بی بصر عوران دلم ز ناخن دخل حسود می لرزد چنان که از نگه خیره روی مستوران ز قرب مردم دنیا کناره کن صائب که دل سیاه کند صحبت خدادوران صائب تبریزی