صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۹۰: من که بیخود شدم از می، چه کند ساز به من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من که بیخود شدم از می، چه کند ساز به من؟ در چنین وقت کجا می رسد آواز به من؟ بود بر طاق عدم حقه فیروزه چرخ عشق آن روز که واکرد سر راز به من تا ره ناقه لیلی به بیابان افتاد هر سر خار جداگانه کند ناز به من هست در بی خبری مصلحت چند مرا ورنه از رفتن دل می رسد آواز به من یوسف آن نیست که گردد به خریدار گران من نه آنم که مرا عشق دهد باز به من شهپر برق ز همراهی من سوخته است کیست امروز کند دعوی پرواز به من؟ چه خیال است که در باده کند کوتاهی؟ داد آن کس که دل میکده پرداز به من صید من گر چه ضعیف است، ولی از دهشت غنچه گردد چو رسد چنگل شهباز به من شرم عشق است مرا مانع جرأت صائب ورنه دلدار محال است کند ناز به من صائب تبریزی