صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۸۵: غنچه از باده نگردد گل خمیازه من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غنچه از باده نگردد گل خمیازه من چشم مخمور بود رشته شیرازه من نه ز زهدست اگر لب نگذارم به شراب ساغری نیست درین بزم به اندازه من از کواکب نشود دفع خمارم چون صبح رطل خورشید کند چاره خمیازه من چون شود گرم سفر کلک سخن پردازم نرسد برق سبکسیر به جمازه من سخنانی که ازان تازه شدی جان کهن گشت تقویم کهن از سخن تازه من گر چه ز آهستگی آواز مرا کس نشنید گوش تا گوش جهان پر شد از آوازه من نامه را گر چمن خلد کند نیست عجب سبز شد خامه خشک از سخن تازه من شود از بی خبری جمع حواسم صائب خط پیمانه بود رشته شیرازه من صائب تبریزی