صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۸۴: می کند آن که علاج دل بیچاره من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می کند آن که علاج دل بیچاره من کاش می داشت خبر از دل آواره من از تماشای دو عالم نشود سیر نگاه هر که گردید بدآموز به نظاره من بس که سیراب شد از گریه من، می آید کار سنگ یده از مهره گهواره من باده آتش، پر پروانه بود پرده شرم این سخن را بچشانید به میخواره من صائب از اهل وفا پاک شد آفاق و هنوز از جفا سیر نشد یار جفاکاره من صائب تبریزی