صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۷۸: چند چون مردم کوتاه نظر خندیدن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چند چون مردم کوتاه نظر خندیدن؟ در شبستان فنا همچو شرر خندیدن صبح جان بر سر یک چند دم سرد گذاشت عمر کوتاه کند همچو شرر خندیدن نوحه شهپر شاهین اجل می آید چند چون کبک به هر کوه و کمر خندیدن؟ از شکر خنده بیجاست پریشانی صبح کار الماس نماید به جگر، خندیدن مهر خورشید ازان بر دهن صبح زدند که به آن لب نزد دم ز شکر خندیدن صدف پاک گهر از دل من دارد یاد در وطن غنچه نشستن، به سفر خندیدن رشک در ناخن حساد چرا نی نکند؟ شد علم خامه صائب به شکر خندیدن صائب تبریزی