صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۶۲: در دل سخت تو نتوان به سخن جا کردن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در دل سخت تو نتوان به سخن جا کردن نتوان غنچه پیکان به نفس وا کردن پرده چهره مقصود سیه کاری توست سعی کن سعی در آیینه مصفا کردن غوطه در خار دهد دیده کوته بین را گل بی خار ازن باغ تمنا کردن روی چون سرو سوی عالم بالا آور تا میسر شودت مصرعی انشا کردن هر که از حرف جهان روزه مریم گیرد می تواند به نفس کار مسیحا کردن سر مکش از خط تسلیم درین بحر که موج بوسه زد بر لب ساحل ز کمر وا کردن هر که دولت پی دنیا طلبد چون طفلی است که بلندی طلبد بهر تماشا کردن برق ازان شوختر افتاده که پنهان گردد اختیاری نبود عشق هویدا کردن عجز گستاخ کند خصم زبون را صائب نتوان با فلک سفله مدارا کردن صائب تبریزی