صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۵۲: نیم غمگین که مرگ آرد مرا از زندگی بیرون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیم غمگین که مرگ آرد مرا از زندگی بیرون ازین داغم که می آرد ز شغل بندگی بیرون چنین کز قطع راه زندگانی مانده گردیدم مگر خواب اجل آرد مرا از ماندگی بیرون تهیدستی است بر اهل کرم از کوه سنگین تر نیارد از گرانی ابر را بارندگی بیرون کند همصحبت بد در نظرها خوار نیکان را پر طاوس را پا آرد از زیبندگی بیرون تواضع می فزاید رتبه ارباب دولت را ز غلطانی نیاید گوهر از ارزندگی بیرون ز پیری می کشد از ظلم دست خویش هم ظالم خمیدن تیغ را آرد گر از برندگی بیرون برآورد آن که از دوزخ من آلوده دامان را مرا ای کاش می آورد از شرمندگی بیرون رگ گردن فزود از طوق قمری سرو را صائب ز رعنایی نیارد سرکشان را بندگی بیرون صائب تبریزی