صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۴۶: به جز خالش که خط عنبرین فام آورد بیرون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به جز خالش که خط عنبرین فام آورد بیرون کدامین دانه را دیدی ز خود دام آورد بیرون؟ ز خط عنبرین یار روشن شد چراغ من ز ظلمت اختر پروانه را شام آورد بیرون ز شکرخنده زهر چشم خوبان کم نمی گردد که نتواند شکر تلخی ز بادام آورد بیرون به همواری توان سنگین دلان را مهربان کردن که موم از چرب نرمی از نگین نام آورد بیرون گرانسنگ است تمکین تو، ورنه جذب شوق من ز کوه قاف عنقا را به ابرام آورد بیرون غریقی را برون می آرد از دریای بی پایان مرا هر کس که از فکر سرانجام آورد بیرون مکن زین بیش بی پروایی ای صیاد سنگین دل که از بی تابیم وقت است پر دام آورد بیرون ز دولت تشنه خون رعیت می شود ظالم زبان تیغ را سیرابی از کام آورد بیرون ز مضمونش نشد آگاه عقل خرده بین صائب مگر پیر مغان سر از خام جام آورد بیرون صائب تبریزی