صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۲۲۶: سر بی مغز را از باده گلرنگ خالی کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سر بی مغز را از باده گلرنگ خالی کن دل خود را مصفا از شراب لایزالی کن چو نقش بوریا بر خاک نه پهلوی لاغر را می ریحانی تحقیق در جام سفالی کن چو ماه بدر عمری جلوه تن پروری کردی به گردون ریاضت روزگاری هم هلالی کن همیشه برق فرصت بر مراد کس نمی خندد اگر هم گریه ای یابی دلی از گریه خالی کن زبان بازی به شمع بی ادب بگذار در مجلس به بزم حال چون آیی شمار نقش قالی کن مکن تن پروری تا می توان دل را صفا دادن چو اصحاب یمین تعمیر ایوان شمالی کن ز نخل زندگی تا هست برگی بر قرار خود ز آه سرد چون باد خزان بی اعتدالی کن نداری دسترس چون بر زر و سیم جهان صائب دل احباب را تسخیر از نیکو خصالی کن صائب تبریزی