صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۱۹۴: به تدبیر خرد سر پنجه نتوان با قضا کردن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به تدبیر خرد سر پنجه نتوان با قضا کردن درین دریا به دست بسته می باید شنا کردن دل غمگین به زور اشک هیهات است بگشاید به دندان گهر نتوان گره از رشته وا کردن ز خودداری به دست و پا ره نزدیک می پیچد عنان چون موج می باید درین دریا رها کردن نکردی سجده ای ز اخلاص تا افراختی قامت به بام کعبه عمرت رفت در کسب هوا کردن نگردیده است تا پوچ از هوای نفس دل در تن به آه این دانه را از کاه می باید جدا کردن ز دیوار زمین گیر قناعت سایه ای خوش کن که خواب امن نتوان در ته بال هما کردن چو می دانی گواه از خانه دارد دست و پای تو کمال کوته اندیشی است دست از پا خطا کردن ز خواهش های بیجا گر نه ای شرمنده و نادم چه داری دست پیش روی خود وقت دعا کردن؟ بود چون سرو دایم نوبهارش بی خزان صائب تواند هر که با یک جامه چون سرو اکتفا کردن صائب تبریزی