صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۱۳۱: ناله را درد از دل افگار می آرد برون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ناله را درد از دل افگار می آرد برون زخم ناخن نغمه را از تار می آرد برون تنگدستی نفس را در حلقه فرمان کشد کجروی را راه تنگ از مار می آرد برون حسن برگیرد همان افتاده خود را ز خاک سایه را مهر از ته دیوار می آرد برون سرکشان را می تواند بر سر رحم آورد هر که تیغ از قبضه کهسار می آرد برون می خلد در دیده اش خار ندامت عاقبت راه پیمایی که از پا خار می آرد برون می برد داغ کلف هر کس که از رخسار ماه سینه ما را هم از نگار می آرد برون دید در آیینه گل هر که رخسار خزان از گلستان دیده خونبار می آرد برون زلف کافر را غبار خط مسلمان می کند سر ز جیب سبحه این زنار می آرد برون دامن از خار شلایین علایق جمع کن کز گریبان صد گل بی خار می آرد برون رشته جان را کند هر کس که صائب بی گره سر ز جیب گوهر شهوار می آرد برون صائب تبریزی