صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۱۳۰: عاصیان را گریه از شرم گناه آرد برون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عاصیان را گریه از شرم گناه آرد برون روی نورانی ز زیر ابر ماه آرد برون برنمی آید ز تن بی همت مردانه دل رستمی باید که بیژن را ز چاه آرد برون عزم صادق را مده از کف که با خوابیدگی سر ز جیب منزل مقصود راه آرد برون در کمان سخت نتواند اقامت کرد تیر دردمندی از جگر بی خواست آه آرد برون از دل صافم خجل گردید خصم بد گمان این زر خالص محک را روسیاه آرد برون جای حیرت نیست، خون بسیار گردیده است مشک آن لب میگون اگر خط سیاه آرد برون ریشه جوهر برون ز آیینه آسان می کشد هر سبکدستی که از دل حب جاه آرد برون می رسد صائب به وصل آفتاب بی زوال هر که آهی از جگر چون صبحگاه آرد برون صائب تبریزی