صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۱۲۲: می کند در پرده دل سیر دایم آه من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می کند در پرده دل سیر دایم آه من تا کسی واقف نگردد از غم جانکاه من نیست چون گوهر مرا امروز داغ بی کسی بود از گرد یتیمی خاک بازیگاه من بسته ام یک روز با سیلاب احرام محیط کی شود زخم زبان خلق خار راه من؟ با لب خاموش از زخم زبان ها فارغم نیست دستی خار را بر دامن کوتاه من دوست از بیداری من در کنار مادرست زیر شمشیرست دشمن از دل آگاه من بی نیاز از چوب منع و فارغم از دور باش نیست از جوش معانی ره به خلوتگاه من فکر دنیا ره ندارد در دل روشن مرا این کلف را شسته است از چهره خود ماه من صائب از اندیشه زنجیر مویان فارغم نیست جز زلف پریشان سخن دلخواه من صائب تبریزی