صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۱۱۲: آه مظلوم است در بالا دوی ادراک من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آه مظلوم است در بالا دوی ادراک من از زبردستی به ساق عرش پیچد تاک من کیست دیگر تا تواند دست با من کوفتن؟ کآسمان باآن زبردستی بود در خاک من نیست چین نارسایی در کمند فکرتم هست گیراتر ز چشم آهوان فتراک من چون پر پروانه سوزد پرده افلاک را گر نفس در دل ندزدد شعله ادراک من اشک نیسان چون صدف گوهر شود در سینه ام وقت تخمی خوش که افتد در زمین پاک من جوهر ذاتی نمی گرداند از شمشیر روی می زند سرپنجه با دریا خس و خاشاک من شمع عالمسوز را انگشت زنهاری کند چون به محفل رو نهد پروانه بی باک من سیر چشمان را نظر بر جامه پوشیده نیست ورنه بوی پیرهن باشد گریبان چاک من می شود صائب ز سوز سینه ام عالم فروز گر چراغ کشته ای آرد کسی بر خاک من صائب تبریزی